Ograniczona w czasie (krótkoterminowa) terapia psychodynamiczna to szczególna forma terapii indywidualnej. Opiera się na jednej z najlepiej ugruntowanych i potwierdzonych naukowo form pracy terapeutycznej. Cechuje ją jednak wyjątkowe rozumienie tego, czemu ma służyć psychoterapia. W ujęciu tym zakładamy, że osoba, która poszukuje dla siebie pomocy, robi to akurat w tej chwili z ważnego dla siebie aktualnego powodu. Kierujemy się zatem zasadą, że terapia ma służyć tylko w takim zakresie, jaki zgłasza klient. Nie jest do tego potrzebny wieloletni proces terapeutyczny, który miałby zapewnić „całościową zmianę” i „ogólną poprawę”.

Z tych powodów terapeuta przed rozpoczęciem pracy terapeutycznej odbywa cykl (zwykle od trzech do pięciu) spotkań konsultacyjnych. Służą one kilku celom. Po pierwsze: poznaniu się i sprawdzeniu, czy klient i terapeuta będą mogli się zgrać, czy zgłaszająca się osoba czuje się rozumiana, czy z jakiegoś ważnego powodu współpraca nie okaże się niemożliwa itd. Po drugie: terapeuta zbiera istotne informacje biograficzne, by móc jak najlepiej poznać i zrozumieć klienta. Po trzecie: szczegółowo omawiany jest zgłaszany przez klienta problem. Terapeuta i klient wspólnie próbują zrozumieć, co stanowi aktualną trudność oraz z czego ona wynika (przy uwzględnieniu tego, na co klient ma wpływ, a na co nie ma).

Na tej podstawie zawierany jest kontrakt, który określa obszar wspólnej pracy terapeutycznej oraz ustala, jak długo terapeuta i pacjent będą się spotykać, by zajmować się danym problemem. Dzięki temu proces terapii może się odbywać na zasadzie przejrzystej współpracy klienta i terapeuty w określonym celu i czasie, co czyni go bardziej skutecznym.